مریم زندی: حرف زدن کار سختی است. ۱۶ سال جمع آوری کتاب چهرههای موسیقی ایران طول کشید از سال ۸۰ تا سال ۹۶ که آخرین عکس را گفتم. این کتاب آخرین جلد از مجموعه چهره‌ها است چون خسته شدم و صبوری سابق را ندارم بقیه را جوان‌ترها جلو ببرند.
مجموعه چهره‌ها تمام شد، بیش از ۳۵ سال عمرم را در این راه گذاشتم. منتی بر کسی نیست، کاری بود که با علاقه انجام دادم. خواستم در این آخرین مجموعه چهره‌ها اشاره‌ای به موضوعی کنم نه برای خودم، چون همیشه کار کردم انتظار و توقعی از کسی نداشتم، من پیروز شدم چون کتاب‌هایم را منتشر کردم و در حدی که امکان داشتم در فرهنگ‌سازی جامعه ام شرکت کردم. من عاشق عکاسی و ایرانم پس فکر کردم که می‌توان با عکاسی برای خودم جوابگو باشم. با همه اینها برای اینکه این آخرین جلد چهره‌ها است برای جوانانی که کار می‌کنند این سخنان را بیان می‌کنم. من شاهد فعالیت آنها هستم میگویم که آنها نیاز به پشتیبانی و دیده شدن دارند. از جامعه هنری این انتظار می‌رود. جامعه هنری که همیشه این خواسته در میانشان بود که بیشتر از دیگران حس می‌کنند و در جریان هستند، انتظار فهم و درست عمل کردن از آنها می‌رود. در مورد مجموعه چهره‌ها متاسفم که میگویم جامعه هنرمندان هم در روبه‌رو شدن با این مجموعه‌ها در طول ای ۳۵ سال درست عمل نکرد و باید بگویم تنگ نظرانه عمل کرد. از اولین کتاب من از هنرمندان نامه‌های متفاوتی دریافت کردم. موسیقی‌دانهایی که عکسشان در کتاب آمده حتی یک نظر درباره کتاب ندادند. در خبرگزاری‌ها درباره این کتاب‌ها خبرهای زیادی منتشر شده است.
من فکر می‌کنم جامعه هنرمندان کمی از موارد حاشیه‌ای دور شوند مسائل را منصفانه‌تر ببینند و ببینیم اگر کسی کار می‌کند، به عنوان جامعه هنری پشتش را به هر نحوی بگیریم. البته باز هم دراین میان افرادی بودند که متوجه کار من شدند مثلا انتظامی به من زنگ زندند و گفتند که کار بزرگی کردی ولی در کل به نوعی بی‌توجهی در مقابل این کتاب دیده می‌شود.
در انجمن عکاسان بودم، بهترین عکاسان جوان را آنجا داریم، جوانان برای اینکه کسی از آنها پشتیبانی نمی‌کند، مجبور به ترک عکاسی می‌شوند. در آخر از آقای دهباشی تشکر می‌کنم که به من محبت دارند و این شب را برگزار کردند.
*متن سخنرانی نویسنده در شب‌های بخارا. تهران